سالروز ولادت باسعادت ابن الرضا حضرت امام محمد تقی جواد الائمه(علیه السلام) 

بر تمامی شیعیان آنحضرت  مبارکـــــباد

امام جواد(ع) با سرمایه‌ای معنوی خود که از سرچشمه ولایت مطلقه و

الهام ربانی نشأت گرفته بود،

احکام اسلامی را گسترش و به تعلیم و ارشاد اهتمام ورزید.

حضرت امام محمد تقى دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره چشم

به جهان گشود.

پدر بزرگوارش حضرت رضا(ع) و مادر ارجمندش بانویى مصرى تبار به نام سبیکه بود .

ریحانه و خیزران از دیگر نامهاى مادر امام جواد است.

حضرت رضا در مورد منزلت فرزندش امام جواد و مادر مکرمه آن حضرت، به یارانش فرمود:

من داراى پسرى شده‏ام که همچون موسى شکافنده دریاهاى علم است و مانند عیسى

مادرى پاک دارد.

3. تأثیرپذیری معتزله از افکار ائمه علیهم السلام

بدون تردید، نخستین گروهی که در میان مسلمانان به طور رسمی شیوه ی عقل گرایی را اختیار کردند، معتزلیان بودند. مکتب معتزله در اواخر قرن اول هجری شکل گرفت. مؤسس این مکتب، واصل بن عطا بوده است. او از حلقه ی درس استادش حسن بصری کناره گرفت و برخی عقاید این مکتب را برای نخستین بار مطرح کرد.

از آن پس واصل و پیروانش به معتزله معروف شدند. (1)
از میان خلفای اموی، یزید بن ولید به معتزله تمایل نشان داد. (2) با روی کار آمدن عباسیان و ترجمه ی کتاب های خارجی و ورود افکار جدیدی که باعث پدید آمدن موج زندیقی گری در جهان اسلام شد، معتزلیان به دلیل توان پاسخ گویی به اندیشه های الحادی، رشد بیشتری کردند و طرف داران فراوانی یافتند. از این رو خلفای عباسی نیز آنان را در برابر زنادقه تقویت می کردند. (3) در زمان مأمون بر توسعه ی این مکتب افزوده شد؛ زیرا مأمون، اعتزال را مذهب رسمی اعلام کرد و دستور داد که همه ی مردم نظر معتزله را مبنی بر خلق قرآن بپذیرند. معتصم و واثق نیز راه مأمون را ادامه دادند. (4) از این رو، عده ای از فقها و بزرگان اهل حدیث، از جمله احمد بن حنبل تحت فشار قرار گرفتند. سرانجام متوکل عباسی پس از به خلافت رسیدن، به اهل حدیث گروید و نظر آنان را رسمی اعلام کرد. (5) از آن زمان به بعد معتزلیان رو به ضعف گذاشتند. (6)

بسم الله

این شب ها چشم هر کس به بچه سید ها می افتاد بی اختیار اشکش جاری می شد؛ خصوصاً بچه های کم سن و سال تر. در شب شهادت بی بی آن ها وسط می نشستند و بقیه دورشان حلقه می زدند و با هم در عزای مادر،  هم ناله می شدند، نوحه می خواندند و اشک می ریختند.

ایام فاطمیه بود. راهروهای بیمارستان هم سیاه پوش شده بودند. صدای دسته و عزاداری از پنجره باز اتاق می آمد. غمگین و بی حوصله روی تخت بیمارستان دراز کشیده بود.کتابی را که برایش آورده بودند تا بخواند را برداشت. روی جلدش را چند دقیقه ای با دقت نگاه کرد (گزیده فرهنگ نامه جبهه انقلاب اسلامی ایران در جنگ تحمیلی. جلد 1. آداب و رسوم. نوشته: سید مهدی فهیمی. نشر پایداری". "فرهنگ جبهه)

یاد آن روزها افتاد لحظه ای چشمانش را بست. خاطرات مثل برق و باد از جلوی چشمش گذشتند : شب های عملیات ، شوخی ها و خنده ها ، دوستان شهیدش ، قمقمه های خالی ، بمب های شیمیایی ، تاول های آزار دهنده ، زخم زبان های بعد از جنگ ، بی خوابی های شبانه ، سرفه های مکرر  همه و همه ...

چشم هایش پر از اشک شد . یاد حرف دکتر افتاد. گفته بود گریه برایت خوب نیست . نباید استرس داشته باشی . نباید هیجانی بشی .

اشک ها رو پاک کرد و شروع به خوندن کتاب کرد  همینطور خوند و خوند تا رسید به این جا :

در دهه فاطمیه رزمندگان حال و هوای دیگری داشتند. عزاداری در این ایام فوق العاده سنگین بود و هیئت ها سنگ تمام می گذاشتند. مصیبت خوانی و مداحی، با ذکر آن چه بر سر ام ابیها و پاره تن پیامبر رفته و در کتب معتبر آمده بود، داغ دل های سوخته را تازه تر می کرد.

این شب ها چشم هر کس به بچه سیدها می افتاد بی اختیار اشکش جاری می شد؛ خصوصاً بچه های کم سن و سال تر.

در شب شهادت بی بی آن ها وسط می نشستند و بقیه دورشان حلقه می زدند و با هم در عزای مادر،  هم ناله می شدند، نوحه می خواندند و اشک می ریختند.

بی اختیار اشک از چشمانش سرازیر شد . یادش افتاد شبهایی که رمز عملیات مزین به نام حضرت زهرا(س) بود، از بچه سیدها قول شفاعت می گرفتند. سیدها  را قسم می دادند به مادرشان که برای شهادتشان دعا کنند . یا قسم می دادند که اگر شهید شدند آنها را شفاعت کنند .

 حالا نمی دانست آیا آنها یادی از ش می کنند؟

با خودش می گفت: من در این چند سال، فاطمیه ها به یاد آن روزها ، به یاد تک تک بچه ها  سینه زدم ولی امسال ....

آهی کشید و به کپسول اکسیژن خیره شد.

یک بار عمداً وسط کوچه زمین بخور

الکی، بدون این که کسی بفهمد 

بعد یواشکی نگاه کن ببین چند نفر بغضشان گرفته

و به دیوار تکیه کرده اند

میدانی؟مردها چشم دیدن چادر خاکی را ندارند

 منبع : http://velayatrahbari.blogfa.com/

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی درختی پیر و بی‌بار شدم، مرا نیز از آسمان به زیر کشیدند تا ستون خانه‌ای یا هیزم خانواده‌ای گردم.
بریدند و تراشیدند و کوبیدند تا آن که از من دری ساختند ساده، اما محکم!
مرا بُردند و در مسجد پیامبرِ خدا استوار کردند.

دری شدم از درهای بهشت. درِ خانه‌ی زهرا و علی! درِ علم، درِ رحمت، درِ مغفرت.

دوباره حس تازگی، روح جوانی، میل جوانه زدن، در من شکفت.

همیشه به تخته‌ای که کشتی نوح شد، به چوبی که عصای موسی گشت، به ستونی که تکیه گاه محمد ص بود، غِبطه می‌خوردم. اما اکنون، خداوند سعادتی نصیبم کرده بود که همه‌ی درختان عالَم در حسرت داشتنش بودند.

رسول خدا چندین مرتبه در روز مقابلم می‌ایستاد و با گفتن
"السلام علیکم یا اهل بیت النبوه"
از اهل خانه اذن دخول می‌گرفت.

و من آن لحظاتی را که هر پنج نفرشان با هم بودند، چه دوست می‌داشتم.

همه جا پر می‌شد از عِطر بهشت، نور خدا.
نه من، که خدا هم آن لحظات را دوست داشت.
چه روزهایی زیبایی!

چه دری از من خوشبخت تر است؟

اما روزهایی رسید که از بودنم پشیمان شدم.

هیزم آوردند و فاطمه را تهدید کردند که اگر در را نگشاید و علی را به ایشان تحویل ندهد، خانه را به آتش خواهند کشاند.

فاطمه به من چسبید و رَساتر از پیش گفت: "به خدا سوگند دست از یاریِ امامم بر نخواهم داشت".
هیزم‌ها را آتش زدند تا مرا در آتش بسوزانند و به اهل خانه برسند.

"فاطمه جان! ای جان پیامبر! کمی از من فاصله بگیر. نکند خدای ناکرده آتشی که به جانم زده اند تو و آن طفلک معصوم را که در شکم داری آزار دهد.

فاطمه جان! ای جان پیامبر! اینگونه به من نچسب. از جانت هراسانم.

فاطمه جان! ای جان پیامبر! جان پیامبر کمی عقب تر برو ... "

کاش همان روزی که مرا از نخلستان جدا کردند، هیزم تنوری می‌شدم و این روز را نمی‌دیدم. کاش دانه‌ای که از آن ریشه دواندم، پوسیده بود و به بار نمی‌نشست. کاش ...

منبع:http://shia-patogh.blogfa.com/post/383

سالروز ولادت باسعات یازدهمین اختر تابناک امامت و ولایت

حضرت ابا محمد حسن بن علی العسکری (علیه السلام)

بر شیعیان ومحبین آنحضرت مبارکــــــــباد.

وقتي امام قصد نماز ظهر کرد، ياراني داوطلب شدند تا سپر جان آقا شوند تا تيرها به آقا نخورد.

 سلام نماز که تمام شد ياران عزيزي که با جان خود، آقا را حفظ کرده بودند و

بدنشان غرق خون بود آخرين لحظات عمرشان را سپري مي‌کردند. هم عمرو بن قرظه انصاري و

هم سعيد بن عبدالله حنفي از امام پرسيدند: «اوفيت يابن رسول الله»؛ آيا به عهدم وفا کردم ؟

آيا وظيفه‌ام  را انجام دادم؟ و امام در مقابل فرمودند: «نعم انت امامي في الجنة»؛

آري تو پيشاروي من در بهشتي.

بعثت پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم،

آغاز ولايت امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف،

دهه فجر انقلاب اسلامي، 

همه و همه زماني است براي انديشيدن و تأمل؛

 با آنکه  قرار نيست باعث رنجش‌تان شويم اما بگذار کمي جدي‌تر بيانديشيم: ما کجا قرار داريم؟

خودمان را پاي ميز محاکمه‌اي فرض کنيم و ببينيم کجاييم؟ «حاسبوا قبل ان تحاسبوا»...

ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 

به اتفاق علمای شیعه, در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت

حضرت سیدالانبیاء محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم واقع شده است.

ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند ...

برای دریافت این ویژه نامه بر روی تصویر بالا کلیک کنید.

وقتي همۀ شرايط بر عليه توست. همه راه ديگر رفته اند. آن هايي هم که نرفته اند با تو هم فکر نيستند؛ 

مقاصد ديگري در سر مي پروانند و بالاخره با بدي کنار آمده يا مي آيند, تنهايي بيشتر احساس مي شود.

وقتي آنهايي که بايد کنارت باشند, ياري ات کنند حتي رفتن ات را نمي فهمند و نبودنت بر ايشان هيچ سنگيني ندارد؛

وقتي آناني که منتظر آمدنت هستند, هيچ انتظارت را نمي کشند يا اگر انتظار مي کشند,

انتظار خوبي هايي که تو مي گويي را ندارند, انتظار رسيدن به دغدغه هاي شخصي و قبيله گي خود را دارند

که حتي با دشمن تو نيز بر ايشان قابل تحقق يا لااقل قابل توهم است, بيشتر احساس غربت مي کني.

کسي تو را حتي نمي بيند؛ نه دغدغه هايت، نه غصه هايت و نه حتي گريه ها و ناله هايت را مي شنود

کار خيلي سخت و طاقت فرسا مي شود؛ آنگاه قدر و منزلت آناني که با تو همراه شدند معلوم مي شود.

حرفت را فهميده، راهت را درک کردند. خوبي و دغدغه هايت را دغدغه کردند.

بدي هاي که تو بد مي دانستي، بد دانستند و در اين راه طعنه شنيدند و باز ياري ات کردند.

                 به یک نگاه برده ای دل مـرا به غارت

                 کـه از ازل گـدای تو شـده بی قرارت

                 کـرم نمــا و مهـر کــن برات کـربلایم

                  کـه تـا پیـاده اربعـین کنم تو را زیارت

برای دریافت این ویژه نامه بر روی تصویر کلیک کنید .

 دلم پر مى زند امشب براى حضرت باقر

كه گویم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر

 ندیده دیده ى گیتى به علم و دانش و تقوا

كسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر

 دلم پر مى زند امشب براى حضرت باقر

كه گویم شرحى از وصف و ثناى حضرت باقر

 ندیده دیده ى گیتى به علم و دانش و تقوا

كسى را برتر و اعلم به جاى حضرت باقر

زندگانى امام على بن الحسين زين العابدين (ع)

او فرزند حسين بن على ـ عليه السلام ـ سومين امام شيعيان جهان ,

مادرش <شهر بانويه > مشهورترين لقبش <زين العابدين > و <سجاد> است.

امام سجاد ـ عليه السلام ـ در سال سى و هشت قمرى ديده به جهان گشود

و دوران كودكى خود را در مدينه سپرى كرد. حدود دو سال از خلافت جدش

امير موءمنان ـ عليه السلام ـ را درك نمود و پس از آن مدت ده سال شاهد حوادث

دوران امامت عمومى خويش امام مجتبى ـ عليه السلام ـ بود كه تنها در شش ماه آن عهده دار خلافت اسلامى بود...

ثواب قرائت یک صفحه قران نثار روح امام سجاد (ع)

جهت قرائت یک صفحه قرآن روی تصویر بالا کلیک کنید .

امر به معروف و نهی از منکر در کلام امام حسین (علیه السلام)

امام حسین علیه السلام فرمودند:

ای مردم، عبرت بگیرید از نکوهش‌هایی که خداوند به منظور

پند و اندرز دوستانش، از علمای یهود کرده است، آن جا که می‌فرماید:

آیا اهل بیت علیهم‌السلام نیز از همان اول محرم عزاداری می‌کردند؟

آیا دائم ذکر مصیبت می‌نمودند؟ آیا سندی وجود دارد؟

عزاداری، آن هم برای اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام،

یک مراسم سنّتی نیست که زمان خاصی داشته باشد...

 فلسفه این که روز عاشورا و تاسوعا

را به اين نام نهادند و معناي آن چه مي باشد؟

وقایع ماه محرم الحرام

اوّل محرم الحرام

1. آغاز ایام حسینی2. ماجرای شعب ابیطالب علیه السلام 3.جنگ ذات الرقاع

 4. اولین جمع آوری زکات 5. امام حسین علیه السلام در راه کربلا 6.قیام مردم مدینه بر علیه یزید

 7. کلام عاشورایی امام رضا علیه السلام

دوّم محرم الحرام

1. ورود امام حسین علیه السلام به کربلا

خدا را شکر محرمت دیدم دوباره آقاجون

 نمردم دیدم که چشام بارون میباره آقاجون

ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا

بـه لطـمه هـای ملائـــک بـه مــاتـم گــل زهـرا

سـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگی عـجـیـبـش

بـه بـوی سیـب زمـینِ غـم و حـسین غریـبش

سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی

به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی

غدیر، تنها نه به عنوان «روزى تاریخى‏» ، بلكه به عنوان یك‏«عید اسلامى‏» مطرح است.

عید بودن آن نیز، مراسم و سنتهاى خاصى‏را مى‏طلبد و نه تنها باید آن را عید دانست، بلكه باید آن را عید گرفت

و به شادمانى پرداخت و به عنوان تعظیم شعائر دینى، آن‏را بزرگ داشت و برشكوه آن افزود،

تا ارزشهاى نهفته در این روزعظیم، همواره زنده بماند و سیره معصومین(علیهم السلام)احیاگردد.

علی در عرش اعلی بی نظیر است

علی بر عالم و  آدم امیر است

به عشق نام مولایم نوشتم

چه عیدی بهتر ازعید غدیر است

غدیر خم نام ناحیه‌ای میان مکه و مدینه است که پیامبر اسلام در حجةالوداع، علی بن ابی طالب را «ولی» پس از خود اعلام کرد.

۱۸ذی‌الحجه، سال‌روز این واقعه میان شیعیان به عید غدیر خم شهرت دارد.

محمد، پیامبر اسلام در بازگشت از آخرین حج خود همه مسلمانانی که در حج شرکت داشتند را در غدیر خم جمع کرد

و شیعیان معتقدند که او در آنجا علی بن ابی‌طالب را به‌عنوان وصی و برادر و جانشین خود از جانب الله معرفی کرد.

عبارت معروف «هر آن‌کس که من مولای او هستم، پس علی مولای اوست» قسمتی از خطابه بلند غدیر می‌باشد.

گرچه در تفسیر حدیث غدیر خم در بین شیعه و سنی اختلاف وجود دارد.

اهل سنت تنها اظهار نزدیکی پیامبر به علی و دوستی با او رامی‌دانند

و اظهار خواسته اش که علی به عنوان پسر عمو و فرزند خوانده اش جانشین او در مسئولیت‌های خانوادگی اش پس از مرگ شود.

این واقعه و حدیث غدیر در کتاب های شیعه و بسیاری کتاب های اهل سنت نقل شده است.

اولین منبع تاریخی که به این کتاب اشاره می کند یعقوبی مورخ شیعه در نیمه دوم قرن سوم هجری است و

اولین آثار ادبی قابل تاریخ گذاری، مجموعه اشعاری از نویسندگان شیعه در قرن دوم هجری است.

از حدود قرن دوم هجری واقعه غدیر خم بعنوان دلیل نویسندگان شیعه برای اثبات برحقی علی بر جانشینی محمد آمده است {1}

دوستدار علی علیه السلام !

سلام بر تو و آنکه دوست می داری!

می دانی که همه جا سخن از علی علیه السلام است. این روزها از نام مولایمان حیدر کراربر در و دیوار نوشته و گفتار بسیار می بینی.

آری.... نامی آشنا که از هر نامی با آن آشناتری؛ چندان که شاید به یاد آوردی که هنوزنمی توانستیم پدر و مادرمان را صدا بزنیم

یا حتی اسم خود را درست تلفظ کنیم که این نام را شناختیم .

چه می دانم؟ ....

شاید نام خودت هم علی باشد؛ نامی که پدر از سر عشق به مولا بر تو گذاشته و چه بسا

که مادر- در لالایی هایی که برایت داشته- با زمزمه علی بذر محبتش را در دلت کاشته باشد.

یادت می آید که در همان خردسالی و نوپایی ، هرگاه بر زمین می خوردیم ، پدر یا مادر یا حتی

پدربزرگ و مادربزرگمان – با هزارانشوق و عشقی که به آموختن نام او به کودکش داشتند-

 می گفتند یا علی؛ بگو : یا علی و بلند شو!

.... و ما چنین برخاسته و بلند شدیم و با یاد و عشق علی علیه السلام بالیدیم و بر همه می بالیدیم که:

مولایمان علی است.

تولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی (ع ) را نيمه ذيحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند .

پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود

که دست قدرت الهی او را برای تربيت مقام ولايت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نيکو وظيفه مادری را

به انجام رسانيد و بدين مأموريت خدايی قيام کرد .

نام آن حضرت - علی - کنيه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادي " و " نقي " بود . حضرت امام

هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود .